Η ιστορία του Ιντερνετ (διαδίκτυο): Τα πρώτα Emails και η αποστρατικοποίησή του

En-Gr

                                                                         Το Ιντερνετ άρχισε σαν ένα στρατιωτικό πρότζεκτ έρευνας -συστημάτων εντολής και ελέγχου. Καθώς το δίκτυο αναπτύσοταν και περισσότερα κρατικά και ερευνητικά ιδρύματα συνδέονταν σε αυτό το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ανέλαβε την ευθύνη του πρότζεκτ ΑRPAnet. To διαχειρίστηκε για αρκετά χρόνια από την αρχή του 1970 μέχρι τα μέσα του και το όνομά του άλλαξε από ARPAnet σε DEPRAnet (Defense Advanced Research Projects Network)

Το δίκτυο DERPAnet τελικά επεκτάθηκε πέρα από την επιθυμία του Υπουργείου Αμύνης καθώς ενώ τα περισσότερα των μισών συνδεμένων τοποθεσιών ήταν Πανεπιστήμια, τα οποία έπερναν επιδοτήσεις έρευνας από το κράτος, τα δίκτυα χρησιμοποιούνταν από περισσότερους ανθρώπους εκτός τους ερευνητές.
Το 1971 ο Ray Tomlinson, έγραψε μία εφαρμογή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) ­το οποίο μπορούσε να αποστέλλεται και να λαμβάνεται από άλλον υπολογιστή και αργότερα το μεταποίησε για να χρησιμοποιήσει το @σύμβολο (χρήστης@διακομιστής). Μέχρι το 1973 το 75% της κίνησης στο δίκτυο της ARPANET ήταν επικοινωνία ιδιωτική και με προσωπικά έμαιλ. Ετσι πολλές από τις στρατιωτικές συνδέσεις του Υπουργείου Άμυνας αποσυνδέθηκαν και το δίκτυο δόθηκε στον Οργανισμό Εθνικής Επιστήμης των ΗΠΑ (NSF)
Πριν από το 1980 το Πρωτόκολο Ελέγχου του Δικτύου (Network Control Protocol (NCP) ) χρησιμοποιούνταν να μεταφέρει πληροφορίες στο ARPAnet. Αυτό το πρωτόκολο τελικά διασπάστηκε σε δύο πρωτόκολα για να απομωνόσει λειτουργίες σε διαφορετικά κομμάτια λειτουργικού, απλόποιώντας με αυτόν τον τρόπο μελλοντική ανάπτυξη του λειτουργικού. Το Πρωτόκολο του Διαδικτύου (Ιντερνετ) (ΙΡ), ήταν το πρώτο από τα δύο αυτά πρωτόκολα και σχεδιάστηκε για να διαχειρίζεται διευθύνσεις. Το δεύτερο πρωτόκολλο, το Πρωτόκολλο Ελέγχου Αναμετάδοσης (TCP), σχεδιάστηκε για να διαχειριστεί μεταφορές και να το κάνει αξιόπιστο. Με αυτο τον τρόπο δημιουργήθηκε το TCP πάνω από το ΙΡ (TCP/IP). H δημιουργία ενός επιπλέον λειτουργικού συστήματος του BSDUnix επιπλέον επέτρεψε στα κολέγια να συνδέσουν ανεξάρτητους σταθμούς εργασίας κατευθείαν στο ίντερνετ χωρίς να χρειαστεί να επενδύσουν στον δικό τους επεξεργαστή μυνημάτων. Με αυτό τον τρόπο αυξήθηκαν άμεσα οι διακομιστές (hosts)

To NSF ναυλώθηκε να συνεχίσει την έρευνα και την διαχείριση στο ίντερνετ και αυτή η εξέλιξη δημιούργησε επέκταση συνδέοντας Πανεπιστήμια και Κολέγια με ταχύτητα μετάδοσης 56kbps (kilobyte per second) το 1985. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε το NFSnet.

Ο Εθνικός Οργανισμός Ερευνών (NSF) έχτισε επίσης Σημεία Πρόσβασης Δικτύου (NAPs) σε διάφορα σημεία στις Ηνωμένες Πολιτείες τα οποία επέτρεπαν σε προκαθορισμένους περιφεριακούς παρόχους να συνδεθούν με το δίκτυο του NSF. Σύμφωνα με το NSF εκείνη την εποχή μόνο το κράτος και οργανισμοί που λάμβαναν επιδοτήσεις από το κράτος για έρευνα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και να συνδεθούν στο δίκτυο NSFnet. Παρότι υπήρχε άνθιση του δικτύου αυτού το οποίο σε συνδιασμό με το χαμηλού κόστους λειτουργικό σύστημα Unix το έφερε σε ένα προήμο στάδιο ιστού (pre-web) το ιντερνετ ήταν τελείως ιδιωτικό μέχρι τότε και μη εμπορικό. Πολλές επιχειρήσεις είδαν επαγγελματικές ευκαιρίες όμως σε αυτό που είχε γίνει πλέον ένα διεθνές δίκτυο υπολογιστών.

Ζιζάνιο