Μάρτης γδάρτης.

Μάρτης γδάρτης και παλλουκοκαύτης
                ή αν προτιμάτε,
Μάρτης χτάρτης και παλλουκοκαύτης.



Μάρτης " γδάρτης ",  ή " χτάρτης " γιατί " γδέρναν " τα σπίτια 
από τα περισσέματα των τροφών.
Τα αποθέματα τέτοιο καιρό στα σπίτια, τον παλιό καιρό,
τέλειωναν και τα νοικοκυριά την έβγαζαν όπως μπορούσαν.
'Εγδέρναν " λοιπόν το σπίτι από τις τροφές που είχαν μείνει,
αφού η μάνα φύση, με την Αναγέννησή της, θα δώριζε στα σπιτικά,
την καινούρια της σπορά.
Παλλουκοκαύτης, γιατί εκτός από το φαί, τέλειωναν και τα ξύλα
για τη φωτιά και οι άνθρωποι άρχιζαν να καίνε τους φράκτες και
τα " παλλούκια " που έδεναν τα ζά.
Παραθέτουμε μερικά στοιχεία από τη λαογραφία της Ελλάδας
που σχετίζονται με τον Μάρτη.

• «Φύλα ξύλα για τον Μάρτη να μη κάψεις τα παλούκια»
• «Όπως ασπρίζουν τα βουνά το Μάρτη από τα χιόνια, έτσι ν΄ ασπρίσουν τα μαλλιά της νύμφης απ΄ τα χρόνια».
• «Αν ρίξ΄ ο Μάρτης δυο νερά κι΄ Απρίλης άλλο ένα, χαρά σε κείνο το ζευγά πό ΄χει πολλά σπαρμένα».
• «Μάρτης βρέχει; Ποτέ μη πάψει» ή «Μάρτης έβρεχε κι ο θεριστής χαιρόταν»
• «Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυράρης».
• «Οπόχει κόρη ακριβή τον Μάρτη Ήλιος μη τη δει»
• «Του Μάρτη οι αυγές με κάψανε του Μάη το μεσημέρι…».
• «Τον Μάρτη στον Ήλιο μη κοιμηθείς».