Πρωτομαγιά

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η πρώτη ελληνική κινητοποίηση για την εργατική Πρωτομαγιά 
πραγματοποιήθηκε το 1893 από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό 
Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη, που ιδρύθηκε 
στις 20 Ιουλίου 1890 και εξέδιδε την εφημερίδα «Σοσιαλιστής».
Περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο 
(την Κυριακή στις 2 Μαΐου, αφού η Πρωτομαγιά ήταν Σάββατο και 
εργάσιμη ημέρα) και διαδήλωσαν υπέρ της οκτάωρης εργασίας, 
της καθιέρωσης της Κυριακής ως αργίας 
και της κρατικής ασφάλισης για τα θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα, το οποίο επέδωσαν στον 
Πρόεδρο της Βουλής για να το εκφωνήσει, αλλά αυτός κωλυσιεργούσε 
προκαλώντας την έντονη και μεγαλόφωνη αντίδραση του Καλλέργη 
που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψή του για διατάραξη της 
συνεδρίασης. Ο Καλλέργης ξυλοκοπήθηκε και μεταφέρθηκε στο 
Αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε για δύο μέρες και στη συνέχεια 
καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών.
Η Πρωτομαγιά γιορτάστηκε και το 1894 στο Παναθηναϊκό Στάδιο, 
ύστερα από ενωτικό προσκλητήριο των διαφόρων σοσιαλιστικών 
ομάδων με ομιλητή τον Πλάτωνα Δρακούλη, 
που αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα του Σικάγου. Παρέμβαση 
με πολεμικό ύφος, κατά της πλουτοκρατίας έκανε τότε και ο 
Σταύρος Καλλέργης. Από τότε χρειάστηκε να περάσουν δεκαεπτά 
ολόκληρα χρόνια, ως το 1911 που γιορτάστηκε και πάλι η εργατική 
Πρωτομαγιά. Στο διάστημα αυτό ξέσπασαν 
μεγάλες απεργίες σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας και σε 
πολλούς κλάδους, ενώ πολλά σωματεία και δευτεροβάθμιες 
οργανώσεις δημιουργήθηκαν.
Το 1911, η Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης ανέλαβε τη διοργάνωση της 
εργατικής Πρωτομαγιάς στη συμπρωτεύουσα. 
Οι Αστυνομικές δυνάμεις επενέβησαν και συνέλαβαν τους πρωτεργάτες, 
ανάμεσα σ΄ αυτούς τον Α. Μπεναρόγια, που εξορίστηκε στη Σερβία.
Την ίδια χρονιά, στην Αθήνα, αποφασίζεται να γιορταστεί εκ νέου η 
Πρωτομαγιά με πρωτοβουλία του Ν. Γιαννιού στο Μετς, με κεντρικό 
σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες ύπνο».
Η Πρωτομαγιά γιορτάζεται ξανά το 1919, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της 
ΓΣΕΕ, σε δώδεκα πόλεις. Τη χρονιά εκείνη έγινε και η πρώτη διάσπαση της 
ΓΣΕΕ, αφού από τα 11 μέλη τα 5 ήταν με το νεοϊδρυθέν ΣΕΚΕ 
(Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος) 
και τα υπόλοιπα με το κόμμα του Βενιζέλου και διαφωνούσαν ως 
προς το περιεχόμενο του εορτασμού της. 
Στο μεταξύ, ψηφίστηκε ο Ν.281/1914 «περί Σωματείων» με τον οποίο 
κατοχυρώνεται το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και τα σωματεία 
αρχίζουν να αποκτούν καθαρά εργατικό χαρακτήρα.
Η 1η Μαΐου, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Α.Ν. 380/68, αποτελεί 
υποχρεωτική αργία, όταν κηρύσσεται ως τέτοια με απόφαση του 
Υπουργού Απασχόλησης, διαφορετικά, 
εντάσσεται στις προαιρετικές αργίες.
Για το εργατικό κίνημα και τους εκπροσώπους του είναι απεργία.