Άρθρο του Γιώργου Χατζημάρκου
Ο δικός μας Θοδωρής, ο Θοδωρής Πάγκαλος και τα ισοδύναμα μέτρα.
Όταν την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα το άρθρο για την αυθαιρεσία στην παραλία Ζέφυρος, ήμουν σχεδόν σίγουρος για αυτά που θα άκουγα.
Η λειτουργία μίας καντίνας, που την αποκαλούμε καντίνα λόγω σχήματος και μόνο αφού ποτέ δεν κατέθεσε και βεβαίως ποτέ δεν πήρε άδεια ως καντίνα, αλλά ηλεκτροδοτήθηκε από την στραβή και κουφή ΔΕΗ, διδάσκει πολλά. Πολλά, χρήσιμα και για όσα θα ακολουθήσουν γιατί λίγο-πολύ και η συνέχεια είναι προβλέψιμη αφού το τοπικό σύστημα εξουσίας εκτός από προβλέψιμο, στερείται φαντασίας. Τουλάχιστον στις αντιδράσεις του στερείται φαντασίας, γιατί αν πρόκειται να καλύψει έχει ομολογουμένως πλούσιο ρεπερτόριο.
Άκουσα με προσοχή και τα σχόλια που ακολούθησαν το δημοσίευμα και τα οποία κινήθηκαν, κυρίως, ως εξής : τι θέλετε και ασχολείστε με μία καντίνα, στο νησί έχει τόσα σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούμε.
Ναι, αυτή είναι η απάντηση.
Μας προτρέπουν ν’ ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα !
Λες και δεν έχει γίνει και αυτό τόσες πολλές φορές, που βλέπω στα μάτια όλων αυτών των Ροδιτών που έχουν ξοδέψει ενέργεια για να προσφέρουν στον τόπο τους μέσα από την ανάδειξη των “μεγάλων”, την απογοήτευση από το μηδενικό αποτέλεσμα.
Αναφέρομαι βέβαια στους Ροδίτες, και τις Ροδίτισσες, που προσέφεραν στον τόπο τους με ανιδιοτέλεια και όχι σ’ αυτούς που μπήκαν στην πολιτική ξυπόλυτοι και βγήκαν λουστραρισμένοι.
Έχει αξία όμως να καταγράψει κάποιος και την αντίδραση ορισμένων, ευτυχώς λίγων, εκ των ΜΜΕ. Θεωρώ κορυφαία την τοποθέτηση “έγκριτου” ραδιοφωνικού δημοσιογράφου που αναφέρθηκε σε διαφήμιση υπέρ του Θοδωρή. Τόσο καλά !
Αυτό κατάλαβε το συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης και αυτό πέρασε στο κοινό, στην προσπάθεια του να προσφέρει “αντικειμενική” ενημέρωση. Που είναι το κακό ?.
O Θοδωρής λοιπόν, έτυχε καλής υποδοχής, ως άρθρο και όχι ως mobile beach bar, και εκτός Ρόδου.
Ο λόγος δεν έχει να κάνει με τις δικές μου συγγραφικές ικανότητες αλλά με το θέμα, το περιεχόμενο του, την ουσία.
Γιατί ο Θοδωρής είναι ένα παράδειγμα, ίσως μικρό αλλά άκρως αντιπροσωπευτικό, της σάπιας Ελλάδας.
Της Ελλάδας που αδιαφορεί για κάθε νομοθεσία, ξεπερνά κάθε διαδικασία και κάθε εμπόδιο. Της Ελλάδας, στην οποία όλα τα λύνει ένας δικτυωμένος μάγκας. Δικτυωμένος, φυσικά, κομματικά και πελατειακά.
Μην κάνετε βιαστικές σκέψεις. Αυτός, δεν είναι υποχρεωτικά ο Θοδωρής.
Το σύστημα σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, όταν εκτεθεί λέει ψέματα χωρίς τέλος, συσκέπτεται, ψάχνει να βρει “ισοδύναμα μέτρα”, απειλεί και όταν φτιάξει πρόσφορο έδαφος κλείνει το θέμα συμψηφιστικά.
Ο συμψηφισμός, βλέπετε, είναι το αγαπημένο σημείο ισορροπίας μεταξύ των αντιπάλων παρατάξεων.
Είναι αυτό που στα αεροδρόμια λέγεται, meeting point.
Tο θέμα με τον συμψηφισμό είναι ότι αν υποκύψεις μία φορά, έχεις εύκολη δεύτερη και δεδομένη τρίτη. Μετά προχωράς σε σύσταση συμμορίας.
Γράφοντας αυτό το κείμενο, διέκοψα και αναζήτησα στο διαδίκτυο τον όρο συμμορία. Αντιγράφω από το site του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας που βγήκε πρώτο στην συγκεκριμένη μηχανή αναζήτησης: συμμορία είναι ο χαρακτηρισμός για ομάδα ατόμων, τα οποία με ανήθικα μέσα προσπαθούν να πετύχουν άνομους σκοπούς.
Θα βγουν πάλι αρκετοί και θα πουν με μία φωνή ότι αυτό είναι σκληρό.
Προλαβαίνω να απαντήσω : όποιος αναγνωρίζει τον εαυτό του σε αυτό, ας βγει μπροστά. Όποιος είναι αμέτοχος, ας μην προσφέρει άλλοθι.
Η αναζήτηση “ισοδύναμων μέτρων”, ως όρος είναι και της μόδας, ξεκίνησε και τα πρώτα δειλά ακούσματα βγήκαν στον αέρα. Στόχος, ο συμψηφισμός.
Άνθρωποι με φιλικές, συγγενικές ή πολιτικές σχέσεις με τον Γιώργο Χατζημάρκο έχουν ήδη στοχοποιηθεί. Δεν είναι η πρώτη φορά και είμαι βέβαιος ότι δεν θα είναι και η τελευταία.
Όταν ήμασταν στο σχολείο, αυτό ως διαδικασία το αποκαλούσαμε, “πάτσι”.
Πανελλαδικά αυτή την διαδικασία την ξεκίνησε ένας άλλος Θοδωρής.
Μεγαλύτερος σε φυσικό μέγεθος από τον δικό μας, ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Με την ιστορική, σε χυδαιότητα, ρήση “μαζί τα φάγαμε”.
Στοχεύει στην ισοπεδωτική αντίληψη του “όλοι ίδιοι είναι”. Και αυτό σήμερα το χρειάζονται οι καθεστωτικοί, γιατί δεν έχουν κανένα ελάχιστα σοβαρό επιχείρημα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Μόνο η ισοπέδωση προς τα κάτω και η εξίσωση με αυτούς μπορεί να τους δώσει ελπίδα πολιτικής επιβίωσης.
Βέβαια, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, πάλι σε Θοδωρή πέσαμε, ταυτόχρονα με την ύστατη προσπάθεια που κατέβαλε να ισοπεδώσει τα πάντα, αποχώρησε.
Αυτή την μικρή λεπτομέρεια ας μην την ξεχνούν οι τοπικοί Πάγκαλοι, μπορεί να αποδειχθεί προφητική.
Υ.Γ. 1 Στον συμψηφισμό, στον εκβιασμό και στην απειλή, η μοναδική αξιοπρεπής απάντηση είναι μία και την κλέβω από το παρελθόν μου στο ΕΒΕΔ : μην τσιμπάς.
Υ.Γ.2 Τα σοβαρότερα και μεγαλύτερα θέματα που μας προτρέπουν να ασχοληθούμε, ποιοι θα τα παραλάβουν για να τα επιλύσουν ? Μήπως οι ίδιοι που έβαλαν το fast track ρολόι της ΔΕΗ στην κατά φαντασία αδειοδοτημένη και πάντα δροσερή “κινητή” εγκατάσταση του Θοδωρή ?
Όταν την προηγούμενη εβδομάδα έγραφα το άρθρο για την αυθαιρεσία στην παραλία Ζέφυρος, ήμουν σχεδόν σίγουρος για αυτά που θα άκουγα.
Η λειτουργία μίας καντίνας, που την αποκαλούμε καντίνα λόγω σχήματος και μόνο αφού ποτέ δεν κατέθεσε και βεβαίως ποτέ δεν πήρε άδεια ως καντίνα, αλλά ηλεκτροδοτήθηκε από την στραβή και κουφή ΔΕΗ, διδάσκει πολλά. Πολλά, χρήσιμα και για όσα θα ακολουθήσουν γιατί λίγο-πολύ και η συνέχεια είναι προβλέψιμη αφού το τοπικό σύστημα εξουσίας εκτός από προβλέψιμο, στερείται φαντασίας. Τουλάχιστον στις αντιδράσεις του στερείται φαντασίας, γιατί αν πρόκειται να καλύψει έχει ομολογουμένως πλούσιο ρεπερτόριο.
Άκουσα με προσοχή και τα σχόλια που ακολούθησαν το δημοσίευμα και τα οποία κινήθηκαν, κυρίως, ως εξής : τι θέλετε και ασχολείστε με μία καντίνα, στο νησί έχει τόσα σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούμε.
Ναι, αυτή είναι η απάντηση.
Μας προτρέπουν ν’ ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα !
Λες και δεν έχει γίνει και αυτό τόσες πολλές φορές, που βλέπω στα μάτια όλων αυτών των Ροδιτών που έχουν ξοδέψει ενέργεια για να προσφέρουν στον τόπο τους μέσα από την ανάδειξη των “μεγάλων”, την απογοήτευση από το μηδενικό αποτέλεσμα.
Αναφέρομαι βέβαια στους Ροδίτες, και τις Ροδίτισσες, που προσέφεραν στον τόπο τους με ανιδιοτέλεια και όχι σ’ αυτούς που μπήκαν στην πολιτική ξυπόλυτοι και βγήκαν λουστραρισμένοι.
Έχει αξία όμως να καταγράψει κάποιος και την αντίδραση ορισμένων, ευτυχώς λίγων, εκ των ΜΜΕ. Θεωρώ κορυφαία την τοποθέτηση “έγκριτου” ραδιοφωνικού δημοσιογράφου που αναφέρθηκε σε διαφήμιση υπέρ του Θοδωρή. Τόσο καλά !
Αυτό κατάλαβε το συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης και αυτό πέρασε στο κοινό, στην προσπάθεια του να προσφέρει “αντικειμενική” ενημέρωση. Που είναι το κακό ?.
O Θοδωρής λοιπόν, έτυχε καλής υποδοχής, ως άρθρο και όχι ως mobile beach bar, και εκτός Ρόδου.
Ο λόγος δεν έχει να κάνει με τις δικές μου συγγραφικές ικανότητες αλλά με το θέμα, το περιεχόμενο του, την ουσία.
Γιατί ο Θοδωρής είναι ένα παράδειγμα, ίσως μικρό αλλά άκρως αντιπροσωπευτικό, της σάπιας Ελλάδας.
Της Ελλάδας που αδιαφορεί για κάθε νομοθεσία, ξεπερνά κάθε διαδικασία και κάθε εμπόδιο. Της Ελλάδας, στην οποία όλα τα λύνει ένας δικτυωμένος μάγκας. Δικτυωμένος, φυσικά, κομματικά και πελατειακά.
Μην κάνετε βιαστικές σκέψεις. Αυτός, δεν είναι υποχρεωτικά ο Θοδωρής.
Το σύστημα σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, όταν εκτεθεί λέει ψέματα χωρίς τέλος, συσκέπτεται, ψάχνει να βρει “ισοδύναμα μέτρα”, απειλεί και όταν φτιάξει πρόσφορο έδαφος κλείνει το θέμα συμψηφιστικά.
Ο συμψηφισμός, βλέπετε, είναι το αγαπημένο σημείο ισορροπίας μεταξύ των αντιπάλων παρατάξεων.
Είναι αυτό που στα αεροδρόμια λέγεται, meeting point.
Tο θέμα με τον συμψηφισμό είναι ότι αν υποκύψεις μία φορά, έχεις εύκολη δεύτερη και δεδομένη τρίτη. Μετά προχωράς σε σύσταση συμμορίας.
Γράφοντας αυτό το κείμενο, διέκοψα και αναζήτησα στο διαδίκτυο τον όρο συμμορία. Αντιγράφω από το site του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας που βγήκε πρώτο στην συγκεκριμένη μηχανή αναζήτησης: συμμορία είναι ο χαρακτηρισμός για ομάδα ατόμων, τα οποία με ανήθικα μέσα προσπαθούν να πετύχουν άνομους σκοπούς.
Θα βγουν πάλι αρκετοί και θα πουν με μία φωνή ότι αυτό είναι σκληρό.
Προλαβαίνω να απαντήσω : όποιος αναγνωρίζει τον εαυτό του σε αυτό, ας βγει μπροστά. Όποιος είναι αμέτοχος, ας μην προσφέρει άλλοθι.
Η αναζήτηση “ισοδύναμων μέτρων”, ως όρος είναι και της μόδας, ξεκίνησε και τα πρώτα δειλά ακούσματα βγήκαν στον αέρα. Στόχος, ο συμψηφισμός.
Άνθρωποι με φιλικές, συγγενικές ή πολιτικές σχέσεις με τον Γιώργο Χατζημάρκο έχουν ήδη στοχοποιηθεί. Δεν είναι η πρώτη φορά και είμαι βέβαιος ότι δεν θα είναι και η τελευταία.
Όταν ήμασταν στο σχολείο, αυτό ως διαδικασία το αποκαλούσαμε, “πάτσι”.
Πανελλαδικά αυτή την διαδικασία την ξεκίνησε ένας άλλος Θοδωρής.
Μεγαλύτερος σε φυσικό μέγεθος από τον δικό μας, ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Με την ιστορική, σε χυδαιότητα, ρήση “μαζί τα φάγαμε”.
Στοχεύει στην ισοπεδωτική αντίληψη του “όλοι ίδιοι είναι”. Και αυτό σήμερα το χρειάζονται οι καθεστωτικοί, γιατί δεν έχουν κανένα ελάχιστα σοβαρό επιχείρημα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Μόνο η ισοπέδωση προς τα κάτω και η εξίσωση με αυτούς μπορεί να τους δώσει ελπίδα πολιτικής επιβίωσης.
Βέβαια, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, πάλι σε Θοδωρή πέσαμε, ταυτόχρονα με την ύστατη προσπάθεια που κατέβαλε να ισοπεδώσει τα πάντα, αποχώρησε.
Αυτή την μικρή λεπτομέρεια ας μην την ξεχνούν οι τοπικοί Πάγκαλοι, μπορεί να αποδειχθεί προφητική.
Υ.Γ. 1 Στον συμψηφισμό, στον εκβιασμό και στην απειλή, η μοναδική αξιοπρεπής απάντηση είναι μία και την κλέβω από το παρελθόν μου στο ΕΒΕΔ : μην τσιμπάς.
Υ.Γ.2 Τα σοβαρότερα και μεγαλύτερα θέματα που μας προτρέπουν να ασχοληθούμε, ποιοι θα τα παραλάβουν για να τα επιλύσουν ? Μήπως οι ίδιοι που έβαλαν το fast track ρολόι της ΔΕΗ στην κατά φαντασία αδειοδοτημένη και πάντα δροσερή “κινητή” εγκατάσταση του Θοδωρή ?
Σχόλια