28η Οκτωβρίου
Αφήσαμε μερικές μέρες να κυλήσουν, για να μας φύγει η έπαρση των ημερών. Ο λόγος που ακολουθεί, είναι η ομιλία του δασκάλου Στέφανου Κλιάφα, στο μονοθέσιο Δημοτικό σχολείο της Τήλου, για τον εορτασμότου " Όχι ".
Η προηγμένη τεχνολογικά Γερμανική μηχανή απειλούσε ανοιχτά ολόκληρη την Ευρώπη.
Από τον Ατλαντικό μέχρι τη Μεσόγειο, αίμα και φρίκη και θάνατος.
Στη γειτονική μας Ιταλία, ο φασίστας Μπενίτο Μουσολίνι είχε συμπαραταχθεί από πριν με τον ομοϊδεάτη του Χίτλερ, αφού οι σκέψεις, τα οράματα και τα σχέδιά τους ήταν κοινά και παράλληλα:
- ο Μουσολίνι φώλιαζε στη φαντασία του την αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κι απ’ την άλλη,
- ο Χίτλερ, στην πραγματικότητα κλωσούσε στο μυαλό του σχέδια κατά της Ρωσίας και στόχους προς τα πετρέλαια του Καυκάσου πρώτον, και της Μέσης Ανατολής, δεύτερον, χρησιμοποιώντας σαν γέφυρα τη Μεσόγειο και φυσικά την Κρήτη και συνολικά την Ελλάδα.
Η Ιταλία, σκέλος του Άξονα, αναλαμβάνει την κατάκτηση των Βαλκανίων.
Ζήτημα ωρών, σκέφτονται, η κατάκτηση της Ελλάδας.
Βρισκόμαστε στα 1940. Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου. στην Αθήνα.
Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι, αποδίδει στον Έλληνα πρωθυπουργό Ι. Μεταξά ένα αλαζονικό τηλεγράφημα που μιλούσε για «άνευ όρων» υποταγή της χώρας μας στους Ιταλούς, ενώ οι Ιταλικές μεραρχίες αφού προηγουμένως είχαν καταλάβει το Αλβανικό έδαφος, ήταν ήδη παραταγμένες κατά μήκος των Ελληνικών συνόρων και περίμεναν ετοιμοπόλεμες το σύνθημα.
Ο Ελληνικός λαός όμως απάντησε λιτά με μια μονάχα λέξη: «ΟΧΙ».
ΟΧΙ, όπως «Μολών Λαβέ».
ΟΧΙ, όπως «Ελευθερία ή Θάνατος»
ΟΧΙ, όπως προστάζει η περηφάνια, η λεβεντιά, η ιστορία μας.
Κι όταν η 28η Οκτωβρίου 1940 ξημέρωνε ο λαός της Αθήνας ξυπνούσε από τα ουρλιαχτά των σειρήνων και βούιζαν στον ουρανό της Αττικής τα πρώτα αεροπλάνα. Ο πόλεμος είχε αρχίσει, στην καταπατημένη από τους Ιταλούς Αλβανία βρόντησαν οι πρώτες κανονιές. Το ραδιόφωνο μετέδιδε την τρομερή είδηση και καλούσε σε επιστράτευση τους Έλληνες. Οι επίστρατοι με το τραγούδι στο στόμα αναχωρούσαν για το μέτωπο. Η Ευρώπη κρατούσε την αναπνοή της. Πώς θα μπορούσε η μικρή Ελλάδα να κρατήσει τις πολυπληθείς μεραρχίες, εξοπλισμένες με την τελευταία λέξη της πολεμικής τέχνης. Είχαν ξεχάσει φαίνεται ότι η ύλη είναι ανίσχυρη μπροστά στο πνεύμα. Ότι η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, αλλά με της καρδιάς το πύρωμα και με το αίμα.
Αυτά έχει γράψει η Ιστορία, ιστορία που έχουμε διδαχθεί στο σχολείο. Ιστορία την οποία διδασκόμαστε όχι για να γεμίσουμε το κεφάλι μας με ημερομηνίες και ονόματα , ιστορία που διδασκόμαστε όχι για να ταλαιπωρούμε παΐδια και γονείς με το να σπαταλούν το χρόνο τους στην απομνημόνευση γεγονότων αλλά ιστορία που διδασκόμαστε για να μαθαίνουμε από αυτά τα γεγονότα. Και φαίνεται…. Ότι το μάθημα μας δεν το μάθαμε καλά……
Όπως τότε έτσι και τώρα βρισκόμαστε σε πόλεμο…… πόλεμο όχι με σφαίρες, τανκς και όπλα , αλλά πόλεμο με μνημόνια με νόμους με αντικοινωνικές πολιτικές που έχουν ως στόχο νε εξαθλιώσουν και να υποδουλώσουν τους πολίτες τις χώρας μας… στερώντας υγεία και συντάξεις από τους γέροντες μας, στερώντας τις δουλειές και την προοπτική για μια αξιοπρεπή ζωή στους νέους μας και βέβαια απειλούν με αμορφωσιά τα παιδιά μας που είναι και το μέλλον αυτής της χώρας.
Κάθε μέρα βομβαρδιζόμαστε όχι από τις βόμβες των αντίπαλων στρατευμάτων αλλά βομβαρδιζόμαστε με απειλές, με νέες παραγράφους , νέες προσταγές νέα μνημόνια με περισσότερο επαχθή μέτρα ώστε να εξαθλιώσουν το βιοτικό επίπεδό μας.
Και βέβαια οι μνημονικές κυβερνήσεις να λησμονούν την ανδρεία και το σθένος που επέδειξαν κατά το παρελθόν σε αντίστοιχες καταστάσεις οι ηγέτες μας και να είναι συνένοχες σε όλο αυτό το έγκλημα που συντελείται εις βάρος του λαού της χώρας μας. Κυβερνήσεις βέβαια που εκλέχθηκαν με Δημοκρατικό τρόπο από εμάς , αλλά με αθέμιτα μέσα, δηλαδή τη χειραγώγηση που επιβάλλεται από μια άλλη μορφή εξουσίας, τα ΜΜΕ.
Όλα αυτά έχουν επίσης επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή μας. καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ρατσιστικών επιθέσεων από ομάδες που έχουν μπει δυναμικά στο βίο αυτής της χωράς, επίσης ρατσιστικές συμπεριφορές συναντάμε από απλούς πολίτες άνευ λόγου και αιτίας.
Έχει χαθεί η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη ο σεβασμός στη διαφορετικότητα η εμπιστοσύνη προς τον διπλανό μας. Πρέπει να παραδειγματιστούμε από την Ιστορία και να δράσουμε πριν είναι αργά… να αποξενώσουμε τέτοιες συμπεριφορές να συνεργαστούμε και να αγωνιστούμε και να πολεμήσουμε ώστε να αποτρέψουμε τα σχέδια για υποταγή της πατρίδας μας.
Δυστυχώς ο πόλεμος θα είναι μακροχρόνιος και απαιτείται υπομονή , επίμονη και σθένος από όλους μας, πρέπει να προσφέρουμε τον καλύτερο εαυτό μας για το γενικό καλό για το μέλλον μας από οποιαδήποτε θέση η αξίωμα υπηρετούμε η προσφέρουμε στον τόπο μας.
Η σημερινή λοιπόν γιορτή είναι γιορτή των Ελλήνων. Είναι γιορτή του Ελεύθερου πνεύματος.
Και σαν ελεύθερος λαός, σαν Έλληνες ας τιμήσουμε και σήμερα τους ήρωες του 1940 και ας τους υποσχεθούμε πως αν η Μοίρα κάποτε αναστήσει μπροστά μας ένα νέο 40 ξανά μ' ένα ΟΧΙ θ' απαντήσουμε .
Σχόλια