Τα χειρότερα, έρχονται

Μέσα σε 50 χρόνια, από τα τέλη της 10ετίας του ΄60, καταφέραμε από ένα αγροτικό χωριό, με ένα παραλιακό ψαροχώρι, που στην ουσία δεν ήταν ούτε καν οικισμός, το Φαληράκι, να μεταμορφωθούμε στην κυριολεξία, σε ένα χωριό χωρίς προσανατολισμό, αλλά με ένα παραθαλάσσιο παραθεριστικό κέντρο, με κέντρο το εφήμερο κέρδος και με αφομοιωμένα, όλα τα συστατικά, του άθλιου Κράτους που είχαμε ταυτόχρονα χτίσει, με σκοπό να εξυπηρετεί τα προσωπικά μας συμφέροντα. Μέσα σ΄αυτό το περιβάλον, όποιος προσπαθούσε να ακολουθήσει μια άλλη οδό, θεωρούνταν ηλίθιος ή γραφικός, περιθωριακός και  "ρομαντικός", από το σύνολο μιας κοινωνίας, που είχε ήδη συνηθίσει στην παραβατικότητα, μέσα από κάθε είδους δραστηριότητα, που αφορούσε στο σύνολο της κοινωνικότητάς του. Το φακελάκι στο Γιατρό, στον Μηχανικό, στις Δημόσιες Υπηρεσίες, μπήκε στην καθημερινότητα και έγινε κυρίαρχο συστατικό, επίκτητων χαραχτηριστικών, που αντικατέστησαν τα κοινωνικά χαραχτηριστικά, που ήταν το σημείο αναφοράς, των προγόνων μας, των κοινών μας προγόνων. Από την ανταλλακτική οικονομία, που κράτησε ενωμένη μια καταταλαιπωρημένη κοινωνία, από κακουχίες, πολέμους, φτώχεια, βρεθήκαμε να ξεχωρίζουμε, από το βάρος της τσέπης και των "υψηλών  γνωριμιών" που διέθετε ο καθένας. Αυτά τα δύο χαραχτηριστικά, μίσους, φθόνου και αλλοτροίωσης, βάλαμε να μας "εκπροσωπούν", σε κάθε δραστηριότητά μας και να μας χαραχτηρίζουν. Σα να βάζαμε τον λύκο, να φυλά τα πρόβατα.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα, είναι ο θερισμός των "κόπων" μας όλων αυτών των χρόνων. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε, είναι η αφορμή, μα δεν είναι η αιτία.

Αιτία, είναι τα παραπάνω, που χτίσαμε επί 60 χρόνια, τώρα απολαμβάνουμε τους κόπους. Μέσα σε όλα αυτά, ο υπογράφων, χρόνια τώρα πρεσβεύει την αντίληψη, πως υπάρχει ακόμα ένα συστατικό, που κάνει πιο επικίνδυνη την όλη κατάσταση. Αυτό το συστατικό, έχει να κάνει με το οικονομικό συμφέρον κάποιων κύκλων, που θέλουν να παρουσιάσουν το κλεμμένο και παραποιημένο ρητό, "Πας μη Καλυθενός, Βάρβαρος". 

Είναι οι ίδιοι κύκλοι, που φροντίζουν συστηματικά επί χρόνια, να κατηγορούν για οτιδήποτε, οποιονδήποτε δεν ταυτίζεται, με την διεστραμμένη τους αντίληψη. Βγείτε απ΄τη γυάλα, αντισταθείτε. Αυτοί οι ίδιοι κύκλοι, φρόντισαν τις τελευταίες μέρες, να φτάσουν και στο σημείο να κατηγορούν θύματα της όλης κατάστασης, που ταλανίζει το χωριό μας, σαν τους υπαίτιους αυτής της ιστορίας. 

Και επειδή η ιστορία, είναι γεμάτη με παραδείγματα, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι, γιατί τα χειρότερα έρχονται, τα χειρότερα έρχονται.

Φίλοι συγχωριανοί, δεν ανήκουμε σαν Καλυθενοί, σε καμιά  Άρεια φυλή, ούτε διαφορετικό δέρμα και αίμα έχουμε, από τους συμπολίτες και συνέλληνές μας. Άνθρωποι καθημερινοί, με τις ανάγκες της επιβίωσης και της ευημερίας, μέσα στη μικρή μας κοινωνία είμαστε και κρινόμαστε επειδή καλογνωριζόμαστε όλοι, από τις πράξεις και τα λεγόμενά μας. Και για να υπάρξουμε σαν κοινωνία, θα πρέπει να ορίσουμε από την αρχή, αυτά που μας ενώνουν.

Ρώμη αγρίων ζώων

ισοπέδωσε πολιτείες,

που ακλόνητα πίστευαν

ότι είναι ανίκητες.

Δεν ρώτησαν,

δεν σιώπησαν,

από ισόποσα

φυλλώματα γλώσσας

με ψεύτικα λόγια

προδόθηκαν.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ

(από την ποιητική συλλογή "Ενδόγραμμα",

εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία, 2010)