Θα έλεγε κανείς ότι ένα αόρατο χέρι τα κάνει επίτηδες όλα αυτά, για να αποκαλυφθεί η υποκρισία μας. Και τα καταφέρνει περίφημα. Μας «ξεγυμνώνει» για να δουν τα παιδιά, ποια είναι η «ισοτιμία» της αγάπης μας για εκείνα. Ένα παιδί 12 ετών στην Κρήτη, δέχθηκε 20 μαχαιριές. Ευτυχώς ζει. Για ένα λάπτοπ και ένα κινητό, είπαν. Τρομακτικά. Κυρίως η επίθεση αλλά και το γεγονός πως σε δωδεκάχρονα, αγοράζουμε κινητό και λάπτοπ για διασκέδαση. Οι τηλεοράσεις βούιξαν. Απευθείας συνδέσεις, αναπαράσταση με λεπτομέρειες, φωτογραφίες του κατηγορούμενου. Και οι τουριστικοί πράκτορες να «προειδοποιούν τους ξενοδόχους, να προσέχουν αυτούς που προσλαμβάνουν». Ας έρθουν λοιπόν οι ξένοι με λεφτά. Τους θέλουμε όλους. Τους άλλους, αυτούς που έρχονται να εργαστούν, «να τους προσέξουμε», όμως διότι είναι από «κάθε καρυδιάς καρύδι». Αλλά και αυτό κράτησε λίγο. Οι «κέρβεροι της ηθικής δημοσιογραφίας» ήδη «αποκάλυψαν» πως το παιδί και η μητέρα του "είναι φορείς του HIV". Άνοιξαν οι βόθροι. Την ίδια μέρα, 6 ετών κοριτσάκι, βρέθηκε νεκρό στην περιοχή του Φαρμακονησιού, μετά από ναυάγιο της λέμβου που επέβαινε μαζί με άλλους 21 μετανάστες. Το έμαθαν ελάχιστοι αφού δεν το είπαν οι ειδήσεις. Εδώ, η ευαισθησία μας υπήρξε με μέτρο. Ο θάνατός του, δεν θα επιδράσει στον τουρισμό, εξάλλου. Όπως αμέτρητοι θάνατοι ανώνυμων μεταναστών στα θαλάσσια σύνορα και τη στεριά. Τη Δευτέρα του Πάσχα, ένα παιδί 14 ετών, χαρακώθηκε στο πρόσωπο με σπασμένο μπουκάλι από τρεις «άγνωστους με μαύρες μπλούζες και αρχαία γράμματα». Όχι για το λάπτοπ ή το κινητό. Οι γονείς του, δεν είχαν τόσα λεφτά. Είχε, όμως, σκούρο χρώμα και, σε έλεγχο ταγμάτων εφόδου, βρέθηκε χωρίς άδεια παραμονής.Όπως αναμενόταν, δεν υπήρξε προειδοποίηση για προσοχή. Οι τηλεοράσεις δεν ασχολήθηκαν. Ο τουρισμός, εξάλλου, δεν κινδυνεύει «από μέσα». Οι δράστες, ως συνήθως, «διαφεύγουν της σύλληψης». Και σε αυτή την περίπτωση, η αγάπη μας για τα παιδιά, πήρε μια μικρή παράταση. Αν οι ρόλοι ήταν αντίθετοι, ξέρεις τι θα είχε συμβεί. «Κανείς δεν μπορεί να παίξει με τα όνειρα και το μέλλον των παιδιών μας», είπαν, με αφορμή την απεργία της ΟΛΜΕ, οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος. Δίκιο έχουν. Εκτός κι αν μιλάμε για παιδιά μεταναστών. Αυτά τα παιδιά, ακόμα κι αν γεννήθηκαν στην Ελλάδα, δεν ξέρουν ακόμα αν θα πάρουν μέρος στις εξετάσεις. Όχι λόγω απεργίας, αλλά λόγω άδειας παραμονής των γονέων. Αυτή κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους σαν «Δαμόκλειος Σπάθη». Αν δεν μπόρεσαν να την ανανεώσουν, λόγω ανεργίας, τα πάντα είναι ρευστά. Η πολιτεία, όμως, προειδοποιεί πως «κανείς δεν μπορεί να παίξει με το μέλλον των παιδιών». Αλίμονο…
Την ίδια ώρα, στην «εχθρική» Γερμανία, τα ελληνικά σχολεία, βάσει του νόμου που ισχύει, τουλάχιστον στη Βαυαρία, χρηματοδοτούνται από το γερμανικό κράτος με το ποσό των 1.700 ευρώ ανά μαθητή. Φαντάζεσαι να γινόταν σε μας; Αίθουσα -να διδάσκονται τα Σάββατα τη μητρική τους γλώσσα και, μάλιστα, από εθελοντές δασκάλους- παραχώρησε ο Δήμαρχος Καβάλας σε παιδιά μεταναστών, και ανέλαβαν οι ναζί «να καθαρίσουν». Έδειραν βέβαια και μερικά ελληνόπουλα που τα πέρασαν για παιδιά αλλοδαπών αλλά, άντε να τα γνωρίσεις, έτσι… «σαν δικά μας» που έχουν γίνει.
Μετά από τούτα και άλλα πολλά, που χρειάζεται βιβλίο για να χωρέσουν, αναρωτιέμαι μήπως δεν είμαστε και τόσο άξιοι να αγωνιούμε για το μέλλον των παιδιών μας. Μήπως, τελικά, παίζουμε οι ίδιοι με το μέλλον και τα όνειρά τους; Η γύμνια μας, πάντως, δείχνει πως η αγάπη μας για εκείνα, έχει τη δική της ισοτιμία.
protagon
Σχόλια