Οχήματα εμπιστοσύνης

Του Τάσου Μελετόπουλου

Στο κάθε ένα από τα τρισεκατομμύρια δολάρια που κυκλοφορούν στον πλανήτη υπάρχει τυπωμένη η επικεφαλίδα: «In God we trust». Ο Θεός και η Εμπιστοσύνη του ανθρώπου σ' αυτόν, ήταν και εξακολουθεί να είναι ο θεμέλιος λίθος για όλες τις θρησκείες. Όπως στα παλιά τα χρόνια έκαναν θυσίες για να έχουν την εύνοια του Θεού ή των Θεών τους, έτσι οι Αμερικάνοι σκέφτηκαν αντί να κάνουν και αυτοί θυσίες, να γράψουν στο νόμισμά τους ότι έχουν εμπιστοσύνη στον Θεό και όλα θα πάνε καλά, όπως και πήγαν. Η εμπιστοσύνη γενικά παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Κάνει τα αγαπημένα ζευγάρια να παντρεύονται. Να κάνουν παιδιά. Κινεί την οικονομία. Εκλέγει πρωθυπουργούς και βουλευτές. Αν δεν υπάρξει εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει φιλία, ούτε λόγος τιμής. Κανείς δεν θα αγοράσει αυτοκίνητο αν δεν έχει εμπιστοσύνη στην κατασκευάστρια εταιρεία ότι είναι ασφαλές. Δεν ταξιδεύεις με αεροσκάφος αεροπορικής εταιρείας αν δεν έχεις εμπιστοσύνη ότι συντηρείται βάσει κανονισμών. Γενικά δεν δίνεις τα λεφτά σου για να αποκτήσεις το οποιοδήποτε αγαθό – λάδι, παπούτσια, τσιγάρα, βούτυρο, μακαρόνια, γάλα, τσίχλα, καθαριστικό, ρόδα αυτοκινήτου, τσάι κ.λπ. αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ της εταιρείας που το παράγει και εσένα, του καταναλωτή.
Η εμπιστοσύνη είναι μητέρα της αρμονίας στη ζωή μας. Και με την αρμονία στην καθημερινότητά μας υψώνουμε ισχυρό τείχος προστασίας σε αρρώστιες ψυχικές αλλά και σωματικές. Τώρα... Στη χώρα μας έχουμε έλλειψη εμπιστοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Δεν εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς, αλλά ούτε και οι πολιτικοί εμάς. Επίσης δεν εμπιστευόμαστε αρκετούς από τους δημοσιογράφους που διαμορφώνουν γνώμη, γιατί τους θεωρούμε φερέφωνα των επιχειρηματιών που τους πληρώνουν. Δεν εμπιστευόμαστε ότι σκοπός των δανειστών είναι να μας βοηθήσουν να σταθούμε στα δυο μας πόδια, φοβόμαστε ότι θέλουν να μας αγοράσουν μισή τιμή. Δεν εμπιστευόμαστε τις προθέσεις των τραπεζών. Δεν εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη γιατί έχει δείξει ότι έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ένα για τους βουλευτές και τους υπουργούς και άλλο για μας, τους κοινούς θνητούς.
Δεν εμπιστευόμαστε το πολιτικό προσωπικό και εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αρκετοί εκλεγμένοι συνεχίζουν να παίζουν το βρόμικο παιχνίδι που έπαιζαν οι μέντορές τους οι οποίοι θησαύρισαν δίχως να δώσουν ακόμη λογαριασμό σε καμία αρχή. Οι πολιτικοί εκσυγχρονιστές της κλεψιάς θα είναι δύσκολο να αποκαλυφθούν γιατί έμαθαν από τα επενδυτικά λάθη του Τσοχατζόπουλου. Σταμάτησαν πια να αγοράζουν «Ελληνικά». Επενδύουν μονάχα σε ακριβά ακίνητα στη Ν.Υ., στο Λονδίνο, στο Παρίσι, κρύβοντας την περιουσία σε «οχήματα εμπιστοσύνης», τα λεγόμενα Trust funds, κι όχι σε ευάλωτες offshore που καταδιώκουν όλες οι κυβερνήσεις. Σε «οχήματα εμπιστοσύνης» τα οποία καμιά δικαστική αρχή δεν μπορεί να ξεσκεπάσει για να βρει τον αληθινό ιδιοκτήτη επειδή θα πέσει πάνω σε ένα αδιαπέραστο και συμπαγές νομικό τείχος. Στο πενταμελές Δ.Σ. «εμπιστοσύνης» του έξυπνου, σύγχρονου, φοροφυγά!
Συνοπτικά: Στη δική μας χώρα δεν υπάρχει εμπιστοσύνη για τίποτα και για κανέναν και αυτό κάνει τη ζωή μας εκτός από δύσκολη και επικίνδυνη.

protagon