Κάνατε τη Χώρα επικίνδυνη

                                                photo: Panayiotis Tzamaros@fosphotos.com

Του Τάσου Μελετόπουλου

Οι περισσότεροι κάνουμε τα στραβά μάτια, γιατί έτσι μας βολεύει. Πολλοί τα έχουμε ακόμη και κλειστά και φανταζόμαστε καθισμένοι αναπαυτικά στον καναπέ ότι αναπνέουμε και κινούμαστε σε μια Ελλάδα τρισχαριτωμένη όπου όλα «τα κακά» θα περάσουν σύντομα και που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από την οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Η χώρα μας όμως έχει καταντήσει άκρως επικίνδυνη και σ' αυτό φταίει η πολιτική εξουσία των τελευταίων ετών που οδήγησε μεγάλο μέρος της κοινωνίας στη διαφθορά, στην αποχαύνωση, και στην αίσθηση ότι μπορεί κανείς να ζει και να επιβιώνει μέσα στο μαύρο σκοτάδι. Αν οι τελευταίες κυβερνήσεις ήταν σοβαρές και ικανές στη διακυβέρνηση, δεν θα είχαν γίνει τόσα εγκληματικά λάθη και, βέβαια, δεν θα είχαν αυξηθεί και τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, ώστε να μπορέσει να μπει σαν τρίτη δύναμη στη Βουλή αυτό το φασιστικό κόμμα.
Μ' αυτά και μ' αυτά όμως φτάσαμε στις δολοφονίες του Παύλου Φύσσα 34 ετών και τώρα του Μανώλη Καπελώνη 20 ετών και του Γιώργου Φουντούλη 23 ετών. Νέοι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν άγρια για λόγους που ακόμη δεν μπορεί να τους χωρέσει το μυαλό μας. Η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ έσπρωξε ακόμα και ήσυχους πολίτες προς τα άκρα. Τους θύμωσε, τους όργισε, και τολμώ να πω ότι μερικούς απ' αυτούς τους όπλισε με τόσο μίσος και θυμό ώστε τώρα πια ζούμε όλοι μέσα σε μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Αυτό το είδος των πολιτικών που καταντήσαμε να έχουμε για ηγέτες απέδειξε εκ των γεγονότων και το αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι ανίκανο να χειριστεί οποιαδήποτε κατάσταση - και το παραμικρό ακόμα πρόβλημα. Είναι κατώτεροι των περιστάσεων όλοι αυτοί. Είμαι πια βέβαιος ότι καρφί δεν τους καίγεται γα την Ελλάδα, τον λαό της, για όλους εμάς. Σκέφτονται και ενεργούν μονάχα με γνώμονα το προσωπικό τους οικονομικό ή άλλο συμφέρον προσπαθώντας συγχρόνως να σώσουν τους εαυτούς τους και το περιβάλλον τους από τη μοίρα ενός Άκη Τσοχατζόπουλου. Και όλα αυτά με κόστος δυσβάσταχτο για μας και τους Έλληνες του αύριο, στους οποίους επιτίθενται πια άσχετα από πολιτικές πεποιθήσεις, κοινωνική τάξη, οικονομική δυνατότητα, σαν να θέλουν να μας εξαθλιώσουν όλους. Το αποτέλεσμα το ζούμε όλοι, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις και τις οικονομικές αντοχές του. Φτώχεια, περισσότερη φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση, πολλαπλές αυτοκτονίες. Και τώρα η επανεμφάνιση μιας άλλου είδους τρομοκρατίας που κανείς δεν ξέρει τι διαστάσεις μπορεί να λάβει μέσα στην κοινωνία μας.
Η χώρα μας έγινε, πια, επικίνδυνος τόπος και γι' αυτό είναι υπεύθυνοι οι κυβερνήτες της γιατί από την κεφαλή βρωμάει το ψάρι. Η μόνη ψύχραιμη δημοκρατική και αποδεκτή απ' όλους διέξοδος θα ήταν η προσφυγή στις κάλπες και αυτό όχι γιατί βλέπω καμιά άλλη λύση έτοιμη, ή σωτήρες που θα μας σώσουν. Κάθε άλλο. Η Δημοκρατία όμως έχει ιστορικά έναν και μόνο πιστό σύμμαχο. Την κάλπη. Γιατί στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και η βούληση των ψηφοφόρων όταν εκφράζεται ελεύθερα πολύ συχνά κάνει και θαύματα. Θα υπάρξουν βέβαια κάποιοι που θα μας πουν ότι μέσα σε τέτοια κρίση, ύφεση και ανέχεια οι εκλογές τώρα θα ήταν καταστροφικές. Λες και μέσα στα επόμενα δύο χρόνια η Ελλάδα θα έχει ανακάμψει και θα πάμε όλοι να ψηφίσουμε πλούσιοι και ευτυχισμένοι…