Η ουσία της φράσης ''άλυτα προβλήματα''

 48 ώρες στην ''άγονη γραμμή''

Το πλοίο θα φύγει στις τέσσερις το απόγευμα για το ταξίδι της επιστροφής. Η ώρα είναι οκτώμισι το πρωί. Πάμε για καφέ στο δήμο, καφενείο δεν υπάρχει το χειμώνα και για φαγητό τηλεφωνάς και έρχεται να σε φιλέψει η μαγείρισσα στο μικρό ταβερνάκι τα βρισκούμενα.Το νήπιο τρία παιδιά, του χρόνου δύο. Το δημοτικό δεκαπέντε, άλλα τόσα πάνω κάτω γυμνάσιο – λύκειο. Ηρεμία στον τόπο, στους ανθρώπους. Ξεκουράζονται λες για να δουλέψουν, σαν έρθει η εξουσία, το καλοκαίρι, με τους επισκέπτες, τότε πρέπει να χαμογελούν, να τους υποδεχτούν και να τα ακούσουν, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…». Τυχεροί είστε εσείς εδώ, τι καλά που περνάτε, μια χαρά είσαστε και άλλα πολλά, μεγάλο το ενδιαφέρον όλων, μεγάλο και «καλοκαιρινό».
Μεγάλος και ο συναγωνισμός ποιος θα το προβάλει καλύτερα το ενδιαφέρον του. Πόσες πλάτες θα χτυπήσει στα πανηγύρια του χωριού που μαζεύονται, πιο πολύ οι ντόπιοι της Αθήνας και της Ρόδου, που έχουν και τα «πάρε - δώσε» με τους πολιτικούς. Οι μόνιμοι στον αγώνα της δουλειάς, για να μαζέψουν το κομπόδεμα και να τη βγάλουν και το χειμώνα που θα έρθει.
Ποιος είδε και ποιος νοιάστηκε γι’ αυτούς μες το χειμώνα; Ποιος έστειλε ένα θέατρο ή καραγκιόζη; Μια μουσική, ένα συγκρότημα γι’ αυτούς που μένουν σαν πέφτει η αυλαία του καλοκαιριού;
Είναι όλα τόσο απλά στη σκέψη, μα δύσκολα στη πράξη. Αν υπήρχαν όμως πραγματικά αισθήματα και ενδιαφέρον, τα παιδιά «της άγονης γραμμής» θα ζούσαν κι αυτά σαν τα παιδιά μας. Τι κι αν γεννήθηκαν αλλού. Έχουν δικαίωμα κι αυτά να ζήσουν ανθρώπινα, απλά, σαν παιδιά!
Αργύρης