Κονδυλοφόρος

            
Δύο συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα από τις τελευταίες εξελίξεις στο Ελληνικό 

οικονομικό πρόβλημα: Πρώτον, οι δανειστές μας θα μας συντηρήσουν έστω και 

τεχνητά στη ζωή για να εξακολουθούν να μας αρμέγουν και δεύτερον ότι αυτό 

είναι ένα διαπραγματευτικό όπλο, που δεν αξιοποιήσαμε επαρκώς ποτέ…

Ότι η τρόικα δεν θέλει να εγκαταλείψει την προσπάθεια είναι προφανές.
Ότι τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας θα έχει επιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή και ίσως 

παγκόσμια οικονομία, τις οποίες αυτή την ώρα δεν επιθυμεί κανένας ισχυρός και 

κυρίως οι Αμερικάνοι, είναι επίσης προφανέστατο.

Ότι οι δανειστές εμπιστεύονται τις προθέσεις – ίσως όχι τόσο την ικανότητα – 

της σημερινής κυβέρνησης είναι ηλίου φαεινότερο. Κανείς δεν θέλει να αλλάξει ο 

Γιώργος με τον Σαμαρά.
Και φυσικά κανείς τους δεν θέλει να λύσει από νωρίς και οριστικά το Ελληνικό 

πρόβλημα χρέους:
Εάν το ήθελαν θα έκαναν την αναδιάρθρωση, θα μείωναν το χρέος περίπου 

κατά 100 δις, θα το έκαναν απολύτως διαχειρίσιμο, με επιπτώσεις μεν και για 

τους Έλληνες πολίτες – κυρίως όμως για τους τραπεζίτες, ντόπιους και ξένους – 

αλλά δημιουργώντας μία νέα αφετηρία και κυρίως ευκαιρία για τη χώρα, χωρίς 

τα ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας και τις άγριες λιτότητες, που 

επιβάλλονται τώρα…Δεν το θέλουν όμως έτσι. Το θέλουν αλλιώς.
Σε κάθε ωστόσο περίπτωση, δεν μπορούν να μας αφήσουν να πτωχεύσουμε. 

Κι αυτό η Ελληνική κυβέρνηση δεν το αξιοποίησε στις όποιες διαπραγματεύσεις 

έκανε με δαύτους.
Τουναντίον αποδέχθηκε πλήρως τη λογική τους, ενίοτε υπερθεμάτισε σε 

εκβιασμούς και κινδυνολογίες.
Ενώ θα μπορούσε να πετύχει πολύ καλύτερους όρους σε όλα.
Εάν πιστεύει ότι η συνταγή αυτή μπορεί να αναστρέψει την αρνητική κατάσταση 

σε πολιτική σκηνή και κοινωνία αυταπατάται. Έχει όμως το χρόνο να το προσπαθήσει.
Κυρίως γιατί είναι απαραίτητη στην τρόικα.
Όχι στον Ελληνικό λαό….

Opinion Post