Πώς ο Παπανδρέου έπεσε στην παγίδα που έστησε για τους αντιπάλους του
Η Πρωθυπουργική θητεία του Γιώργου Παπανδρέου τελείωσε με τον πιο δραματικό αλλά και εξευτελιστικό τρόπο, τελειώνοντας ουσιαστικά και κάθε σοβαρή πολιτική του προοπτική, αλλά επιφέροντας ταυτόχρονα κι ένα σοβαρό πλήγμα στο ήδη προβληματικό πολιτικό σύστημα της χώρας.
Γράφει ο Γιώργος Κουβαράς.
Ενώ στο ΠΑΣΟΚ μετά την ανάληψη της εξουσίας το 2009 έκαναν λόγο για «παρένθεση Καραμανλή», παραπέμποντας στην περίοδο 2004-2009, βιώνουν τελικά την «παρένθεση Παπανδρέου». Οι πολιτικοί χειρισμοί του πρώην Πρωθυπουργού θα πρέπει να διδάσκονται στο μέλλον ως παράδειγμα προς αποφυγή. Πέρα από τς αλλοπρόσαλλες κινήσεις που έκανε το τελευταίο διάστημα και τον οδήγησαν στην έξοδο, ο Παπανδρέου ουσιαστικά έπεσε θύμα της κεντρικής στρατηγικής επιλογής την οποία προέβαλλε εδώ και ενάμισι χρόνο, θεωρώντας ότι αυτή του εξασφαλίζει την μακροημέρευσή του στην εξουσία.
Η επιλογή αυτή ήταν το αίτημα για «συναίνεση», το οποίο όμως πρακτικά ουδέποτε εννοούσε πραγματικά. Εάν το εννοούσε, θα το είχε κάνει πράξη εγκαίρως, όταν ακόμη ήταν πολιτικά κυρίαρχος και δε θα το συμβόλιζε στο χείλος του γκρεμού με τον Φίλιππο Πετσάλνικο! Αυτό που, τελικώς, απεδείχθη περίτρανα ήταν ότι για να επιτευχθεί η συναίνεση, έστω και ως λύση ανάγκης, έπρεπε να φύγει ο Παπανδρέου.
Αυτός ήταν που την εμπόδιζε, χρησιμοποιώντας την ως μπλόφα και άλλοθι για να παραμένει στην εξουσία. Με άλλα λόγια, ο Παπανδρέου έπεσε τελικά στην παγίδα που έστησε για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Άδοξο τέλος, σε συνθήκες εθνικής κρίσης. Έτσι κλείνει η παρένθεση Παπανδρέου!
Πηγή: aixmi.gr
Ενώ στο ΠΑΣΟΚ μετά την ανάληψη της εξουσίας το 2009 έκαναν λόγο για «παρένθεση Καραμανλή», παραπέμποντας στην περίοδο 2004-2009, βιώνουν τελικά την «παρένθεση Παπανδρέου». Οι πολιτικοί χειρισμοί του πρώην Πρωθυπουργού θα πρέπει να διδάσκονται στο μέλλον ως παράδειγμα προς αποφυγή. Πέρα από τς αλλοπρόσαλλες κινήσεις που έκανε το τελευταίο διάστημα και τον οδήγησαν στην έξοδο, ο Παπανδρέου ουσιαστικά έπεσε θύμα της κεντρικής στρατηγικής επιλογής την οποία προέβαλλε εδώ και ενάμισι χρόνο, θεωρώντας ότι αυτή του εξασφαλίζει την μακροημέρευσή του στην εξουσία.
Η επιλογή αυτή ήταν το αίτημα για «συναίνεση», το οποίο όμως πρακτικά ουδέποτε εννοούσε πραγματικά. Εάν το εννοούσε, θα το είχε κάνει πράξη εγκαίρως, όταν ακόμη ήταν πολιτικά κυρίαρχος και δε θα το συμβόλιζε στο χείλος του γκρεμού με τον Φίλιππο Πετσάλνικο! Αυτό που, τελικώς, απεδείχθη περίτρανα ήταν ότι για να επιτευχθεί η συναίνεση, έστω και ως λύση ανάγκης, έπρεπε να φύγει ο Παπανδρέου.
Αυτός ήταν που την εμπόδιζε, χρησιμοποιώντας την ως μπλόφα και άλλοθι για να παραμένει στην εξουσία. Με άλλα λόγια, ο Παπανδρέου έπεσε τελικά στην παγίδα που έστησε για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Άδοξο τέλος, σε συνθήκες εθνικής κρίσης. Έτσι κλείνει η παρένθεση Παπανδρέου!
Πηγή: aixmi.gr
Σχόλια