Η λαμπρή ιστορία της δραχμής
Το όνομα δραχμή προέρχεται από το ρήμα δράσσομαι. Η λέξη αυτή που σημαίνει στα νέα Ελληνικά χειρίζομαι, βρέθηκε για πρώτη φορά να χρησιμοποιείται σε γραπτό λόγο σε πίνακες Γραμμικής Β από την Πύλο της Μυκηναικής περιόδου. Το ουσιαστικό δραχμή σήμαινε χούφτα 6 οβολών (μεταλλικών ραβδίων-καρφιών) που χρησιμοποιούσαν την εποχή εκείνη ως ένα είδος νομίσματος ήδη από το 1100 π.Χ. Ουσιαστικά ήταν ένας πρωτόγονος τύπος χρήσης πολύτιμων μετάλλων όπως ο χαλκός, ο μπρούτζος και το σίδερο αναλόγως με το βάρος τους ως ανταλλακτικές νομισματικές μονάδες. 6 τέτοιοι οβολοί, μία δραχμή δηλαδή βρίσκονται σήμερα και στο νομισματικό μουσείο της Αθήνας. Τα νομίσματα με την μορφή που τα γνωρίζουμε εμφανίστηκαν μόλις τον 7ο αιώνα π.Χ από τηνΛυδία.
Ήταν το συνηθισμένο ασημένιο νόμισμα στην Αρχαία Ελλάδα και υποδιαιρόταν σε 6 οβολούς.
Τα αρχαία Ελληνικά νομίσματα σπάνια είχαν επίσημα ονόματα.
Το όνομα δραχμή πρωτοεμφανίστηκε σε γραπτό λόγο από τους Ηρακληδείς του Πόντου τον 4ο αιώνα π.Χ (387-312 π.Χ).
Κάθε πόλη έκοβε το δικό της νόμισμα και σε αυτά αποτυπώνονταν σύμβολα της πόλης και με επιγραφές σε αυτά που αναφέρονταν είτε στο όνομα της πόλης είτε στην απεικόνιση στο νόμισμα. Η αξία του κάθε νομίσματος προσδιορίζοταν από την ποσότητα και ποιότητα του μετάλλου που αντιπροσώπευε και την φήμη του κάθε νομισματοκοπείου.
Το 546 π.Χ στην Αθήνα του Πεισιστρατού άρχισε η παραγωγή των Αθηναικών νομισμάτων της κουκουβάγιας από ασήμι των μεταλλείων του Λαυρίου.
Η διάδοση της Αθηναικής δραχμής υπήρξε σε όλη την Ελλάδα λόγω του εμπορίου που είχαν αναπτύξει εκείνα τα χρόνια οι Αθηναίοι.
Τον 5ο αιώνα π.Χ. το Αθηναικό τετράδραχμο ήταν μαζί με τον Κορινθιακό στατήρα (δίδραχμο) ίσως το πιο διαδεδομένο νόμισμα στον Ελληνικό κόσμο πριν τον Μέγα Αλέξανδρο. Στην μπροστινή όψη του απεικόνιζε το κεφάλι της κρανοφόρου Αθηνάς και στην πίσω όψη την κουκουβάγια. Στην καθημερινή χρήση τους ονομαζόταν γλαύκες (κουκουβάγιες) και όχι τετράδραχμα. Από εκεί προέρχεται και το φημισμένο " Γλαῦκ’ Ἀθήναζε ", μία κουκουβάγια στην Αθήνα δηλαδή που αναφέρονταν σε κάτι που υπήρχε σε αφθονία. Η όψη αυτή της κουκουβάγιας υπάρχει και στο Ελληνικό σύγχρονο νόμισμα του ευρώ.
Οι δραχμές κόβονταν σε διαφορετικά βάρη αναλόγως από το νομισματοκοπείο που τις έκοβε.
Η πιο συνηθισμένη δραχμή της εποχής εκείνης ήταν η Αθηναική ή Αττική δραχμή που ζύγιζε λίγο πάνω από 4.3 γραμμάρια.Ο Αθηναίος πολίτης εργάτης της Χρυσής εποχής του Περικλή είχε ημερομίσθιο 2 δραχμές ενώ οι γλύπτες και οι γιατροί κέρδιζαν μέχρι και 6 δραχμές την ημέρα. Το κόστος ενός Αθηναϊκού σπιτιού ήταν 400 με 1000 δραχμές. Μετά τον Αλέξανδρο, το όνομα δραχμή χρησιμοποιούνταν σε πολλά Ελληνιστικά βασίλεια της Μέσης Ανατολής και στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων. Το Αραβικό νόμισμα ντιρχάμ γνωστό από την προ Μωάμεθ εποχή ακόμα προέρχεται από την λέξη δραχμή ή δίδραχμο και χρησιμοποιείται ακόμα σαν όνομα στο Μαρόκο και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η δραχμή στον αρχαίο κόσμο αντικαταστάθηκε από το Ρωμαικό δηνάριο το 146 π.Χ
Ζιζάνιο
Ήταν το συνηθισμένο ασημένιο νόμισμα στην Αρχαία Ελλάδα και υποδιαιρόταν σε 6 οβολούς.
Τα αρχαία Ελληνικά νομίσματα σπάνια είχαν επίσημα ονόματα.
Το όνομα δραχμή πρωτοεμφανίστηκε σε γραπτό λόγο από τους Ηρακληδείς του Πόντου τον 4ο αιώνα π.Χ (387-312 π.Χ).
Κάθε πόλη έκοβε το δικό της νόμισμα και σε αυτά αποτυπώνονταν σύμβολα της πόλης και με επιγραφές σε αυτά που αναφέρονταν είτε στο όνομα της πόλης είτε στην απεικόνιση στο νόμισμα. Η αξία του κάθε νομίσματος προσδιορίζοταν από την ποσότητα και ποιότητα του μετάλλου που αντιπροσώπευε και την φήμη του κάθε νομισματοκοπείου.
Το 546 π.Χ στην Αθήνα του Πεισιστρατού άρχισε η παραγωγή των Αθηναικών νομισμάτων της κουκουβάγιας από ασήμι των μεταλλείων του Λαυρίου.
Η διάδοση της Αθηναικής δραχμής υπήρξε σε όλη την Ελλάδα λόγω του εμπορίου που είχαν αναπτύξει εκείνα τα χρόνια οι Αθηναίοι.
Τον 5ο αιώνα π.Χ. το Αθηναικό τετράδραχμο ήταν μαζί με τον Κορινθιακό στατήρα (δίδραχμο) ίσως το πιο διαδεδομένο νόμισμα στον Ελληνικό κόσμο πριν τον Μέγα Αλέξανδρο. Στην μπροστινή όψη του απεικόνιζε το κεφάλι της κρανοφόρου Αθηνάς και στην πίσω όψη την κουκουβάγια. Στην καθημερινή χρήση τους ονομαζόταν γλαύκες (κουκουβάγιες) και όχι τετράδραχμα. Από εκεί προέρχεται και το φημισμένο " Γλαῦκ’ Ἀθήναζε ", μία κουκουβάγια στην Αθήνα δηλαδή που αναφέρονταν σε κάτι που υπήρχε σε αφθονία. Η όψη αυτή της κουκουβάγιας υπάρχει και στο Ελληνικό σύγχρονο νόμισμα του ευρώ.
Οι δραχμές κόβονταν σε διαφορετικά βάρη αναλόγως από το νομισματοκοπείο που τις έκοβε.
Η πιο συνηθισμένη δραχμή της εποχής εκείνης ήταν η Αθηναική ή Αττική δραχμή που ζύγιζε λίγο πάνω από 4.3 γραμμάρια.Ο Αθηναίος πολίτης εργάτης της Χρυσής εποχής του Περικλή είχε ημερομίσθιο 2 δραχμές ενώ οι γλύπτες και οι γιατροί κέρδιζαν μέχρι και 6 δραχμές την ημέρα. Το κόστος ενός Αθηναϊκού σπιτιού ήταν 400 με 1000 δραχμές. Μετά τον Αλέξανδρο, το όνομα δραχμή χρησιμοποιούνταν σε πολλά Ελληνιστικά βασίλεια της Μέσης Ανατολής και στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων. Το Αραβικό νόμισμα ντιρχάμ γνωστό από την προ Μωάμεθ εποχή ακόμα προέρχεται από την λέξη δραχμή ή δίδραχμο και χρησιμοποιείται ακόμα σαν όνομα στο Μαρόκο και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η δραχμή στον αρχαίο κόσμο αντικαταστάθηκε από το Ρωμαικό δηνάριο το 146 π.Χ
Ζιζάνιο
Σχόλια