Φάρος: ένα υπέροχο ταξίδι, με τον Μιχάλη

Ο Μιχάλης Παπαγεωργίου, είναι ένας νέος της εποχής. Ο Μιχάλης, είναι νέος άντρας. Σήμερα, μου είπε μια ιστορία, μια όμορφη ιστορία. Απ΄αυτές, που μπορεί στις μέρες μας, να περνούν απαρατήρητες, μα αν τις στύψεις, βγάζεις το ζουμί της ζωής. Πριν δυο χρόνια, δε φανταζόμουν καν, πως θα άλλαζε η ζωή μου, τόσο, προς το καλύτερο, που θα μπορούσα σήμερα, να μοιραστώ κάποιες εμπειρίες μαζί σας.
Μιχάλη, τι σημαίνει για σένα, η συμμετοχή σου, στο Συμβούλιο του Φάρου;
Στο Φάρο μπήκα, με προτροπή του Θοδωρή και του Τάσου, σε μένα και σε μερικούς φίλους.
Έτσι απλά, βρέθηκα στο Συμβούλιο του Φάρου, χωρίς στην ουσία να γνωρίζω και περί τίνος επρόκειτο.
Ρώτησα λοιπόν τον εαυτό μου στο πρώτο Συμβούλιο: τι κάνεις εδώ;
Και στην πορεία, ένιωσα μια ζεστασιά και μια φιλικότητα από τ΄άλλα παιδιά και άρχισα να συνηθίζω στην ιδέα, να δοκιμάσω.
Στο τέλος της πρώτης συνεδρίασης, έφυγα με την αίσθηση μιας ευθύνης, που μου είχε δημιουργηθεί, αλλά χωρίς πανικό και με το συναίσθημα της συμμετοχής και της προσφοράς.
 Κι έτσι, πέρασε καιρός, συνήθισα στη συμμετοχή και την προσφορά, μέχρι που΄ ρθε η πρώτη εκδήλωση που είχα την πλήρη ευθύνη. Εγώ. Μαζί κι άλλα τρία παιδιά του Συλλόγου.
Να οργανώσουμε και να πραγματοποιήσουμε μπουφέ για τα παιδιά με ειδικές ικανότητες, να τα προσφέρουμε δώρα και γενικά, να τους προσφέρουμε μια ολόκληρη μέρα ξενοιασιάς.
Την ημέρα της εκδήλωσης, κατάλαβα πως αυτό που έκανα, ήταν πολύ λίγο, αλλά αυτό που πήρα, ήταν πάρα πολύ. Κάναμε μια απλή για τις δυνατότητες του Φάρου εκδήλωση, μα τα συναισθήματα που πήραμε πιστεύω όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, ήταν απερίγραπτα. Δε μπορώ ακόμα να περιγράψω το μέγεθος και την πληρότητα των συναισθημάτων που ένιωσα, στην εκδήλωση αυτή και στην ουσία, αυτή η εκδήλωση, με έχει σημαδέψει και μ΄ έχει κάνει, να σκέφτομαι διαφορετικά.
 Μιχάλη, τι προτείνεις στα νέα παιδιά της ηλικίας σου.
Αν δοθεί η ευκαιρία στα παιδιά της ηλικίας μου, να ασχοληθούν με κοινά πράγματα, από οποιοδήποτε πόστο, θα τους πρότεινα, να πουν ναι, για να ζήσουν, αυτό που ζω εγώ, μέσα από τον Φάρο.
Τι νομίζεις ότι βρίσκεται μπροστά σου Μιχάλη;
Η ζωή μέσα στο Σύλλογο και η προσωπική μου, πάνε παράλληλα, οι στόχοι που θέτω, είναι και δικοί μου αλλά και του Συλλόγου και μπορώ με βεβαιότητα να πω, πως αυτός ο συνδυασμός, είναι συναρπαστικός.
Μιχάλη, μπορείς να δημιουργήσεις και να απαντήσεις, την επόμενη ερώτηση.
Μεταξύ των πολλών δραστηριοτήτων που αναλαμβάνουμε και για τις οποίες κρινόμαστε, προσωπικά, ξεχωρίζω για τη διάρκειά τους και την ωφέλειά τους, δύο δραστηριότητες.
Όνειρο όλων των παιδιών του Συλλόγου, να υλοποιηθεί το πρόγραμμα της βιβλιοθήκης που βρίσκεται σε εξέλιξη,  που ξεφεύγει από τα όρια του χωριού και απευθύνεται σε ολόκληρο το νησί.
Επίσης, θα ήθελα να αναφερθώ στο Μουσείο, ένα έργο ζωής, με πάρα πολλές ώρες εργασίας και προσφοράς, ατελείωτα ξενύχτια, που στολίζει το χωριό μας και το βασικότερο, μας γεμίζει με τις απαραίτητες πληροφορίες, για το πως ζούσαν οι δικοί μας άνθρωποι παλιά.
Θες κάποιους να ευχαριστήσεις;
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω, όλα τα μέλη του Συλλόγου, με τα οποία έχουμε γίνει μια παρέα, στην οποία δεν χωρούν θέματα εγωισμού. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να εκφραστεί ελεύθερα  και να ακούσει τον συνομιλητή του και κάπως έτσι, παίρνονται και οι αποφάσεις. Πιστεύω, πως εδώ ακριβώς, βρίσκεται και το μυστικό της επιτυχίας του Συλλόγου. Κι αυτό, πρέπει να είναι προαπαιτούμενο, για να συνεχίσουμε με την ίδια επιτυχία και στα μελλοντικά μας σχέδια.
Από τη στιγμή που μου δίνεται η ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω, τους συγχωριανούς μου, για τη βοήθειά τους, για την κριτική τους, που για μένα προσωπικά είναι ο καλύτερος τρόπος βελτίωσης.
Σε όλα τα καταστήματα, που βοηθούν τις δραστηριότητές μας κι είναι πάντα δίπλα μας.
Ευχαριστώ Ομφαλέ, που μου έδωσες τη δυνατότητα, να εκφράσω τις σκέψεις μου και να μοιραστώ κάποιες εμπειρίες, που στην τελική, έχουν χαρακτηρίσει τα τελευταία χρόνια τη ζωή μου.